Robert van Aanholt: Het zonnetje in de bus

Robert van Aanholt: Het zonnetje in de bus
Wie ben je?
Ik ben Robert en ik ben wie ik ben! Ik houd vooral van veel gezelligheid. Maar als het moet, kan ik ook heel serieus zijn. Diepe gesprekken voeren met mensen. Ook mijn vrienden kennen mij als een gezellige man die houdt van lachen, het liefste met andere mensen om zich heen. Ik ben een echte levensgenieter en straal dat ook graag uit.

Laatst zei iemand in de bus dat ik eigenlijk op de verkeerde plek zit. Bij een groot bedrijf had ik bijvoorbeeld heel goed de werknemers kunnen entertainen zodat ze harder gaan werken! Toen ik in de horeca werkte, ik was al jong maître, deed ik dat ook al. Dan motiveerde ik de meisjes in de keuken door ze aan het lachen te maken. Ook tijdens mijn werk op de schepen hield ik het graag gezellig en hielp ik mijn collega’s bijvoorbeeld met het opmaken van de bedden of het kalmeren van vervelende passagiers. Met humor kun je heel veel! Ik heb vroeg geleerd om te gaan met teleurstellingen. Daar moet je niet te lang in blijven hangen. Door negatieve situaties en gedachten van je af te schudden sta je weer open voor goede en mooie dingen.

En verder kan ik zeggen dat ik erg van het gezelschap van vrouwen houd. Ik ben opgegroeid met vier heel gezellige zussen. Ik merk dat ik voor echt diepgaande gesprekken doorgaans bij vrouwen moet zijn. Met mannen heb ik dat veel minder.

Wat doe je nu?
Ik werk al 23 jaar bij Connexxion als buschauffeur rondom het Schiphol gebied. Dus ik ken Schiphol heel goed. Maar ik rijd ook naar Lisse, Nieuw Vennep, Hoofddorp en Uithoorn. Het is heerlijk om in de zomer via lijn 172 door hartje Amsterdam te rijden. Dan valt er van alles te zien. Ja, dan wens ik weleens dat ik vrij was die dag.

Voordat ik buschauffeur werd, heb ik gewerkt in de horeca. Ik heb in restaurants in Amsterdam gewerkt maar ook in grote hotels. Op Curaçao heb ik bijna overal gewerkt. Vooral met Pierre Spijkermans die daar eigenaar was van een aantal restaurants. Van maître groeide ik uit tot manager. Spijkermans liet op een gegeven moment alles aan mij over. In Amsterdam heb ik onder anderen samen gewerkt met Joop Braakhekke.

Na de horeca ben ik de beveiliging ingegaan en heb ik onder andere gewerkt bij het Tropenmuseum. Al snel kwam ik er achter dat de beveiliging geen uitdaging was voor mij. Ik zat te veel op kantoor en miste het contact met mensen.

Toen ik verantwoordelijk was voor de beveiliging bij Drijfhout, zag ik de bussen buiten dagelijks voorbij gaan. Dat was het moment waarop ik besloot te solliciteren voor chauffeur. Nadat ik mijn groot rijbewijs haalde, kon ik gelijk aan de slag. En het beviel direct. Ik heb een enorme vrijheid. Er is niemand die mij op de vingers kijkt en ik heb een grote eigen verantwoordelijkheid. Dat past goed bij mij. Sowieso ben ik niet zo van hiërarchieën binnen organisaties. Ik voel me toch altijd een beetje eigen baas.

Ochtendritueel
Ik probeer elke dag het meeste uit mijn dag te halen. 's Ochtends als ik opsta heb ik al zin in de dag. Ik zet mijn wekker heel vroeg zodat ik voldoende tijd heb om mij klaar te maken. Ik heb eigenlijk altijd veel energie en word dus nooit moe wakker. 's Avonds leg ik alles al klaar voor de dag erna. Ik wil graag goed voor de dag komen dus zorg ik ervoor dat mijn kleding netjes en gestreken is.

Wat betekent Schiphol voor je?
Voor mij is Schiphol een stad. Er gebeurt heel veel met mensen, bewust en onbewust. Mensen komen en gaan. Ik ken behoorlijk wat mensen uit het gebied en het doet dus ook wat met mij. Ik herken mensen vaak en draag hun verhalen met mij mee, of deze nu positief of negatief zijn. Ik leef snel mee met mensen. Misschien dat ze mij daarom het een en ander vertellen.

Mijn leukste ervaringen
Een keer werd mij via het hoofdkantoor gevraagd een bus te rijden in de omgeving van Amersfoort. Maar ik kende de route totaal niet! Ik was dus afhankelijk van de passagiers in de bus. Het eerste gedeelte van mijn route ging vrij goed omdat er een meneer was die mij de weg wees. Toen deze meneer uiteindelijk bij zijn bestemming was, reed ik natuurlijk meteen de verkeerde kant op. Ik wist niet beter. Gelukkig was er toen een aardige dame die mij de rest van de route heeft laten zien. Zo zie je maar, met een positieve instelling, kom je er samen wel uit.

Een andere interessante ervaring die ik had, was toen ik op een zonnige dag een keer met mijn witte salsahoed in de bus reed. Ik zei iedereen gedag door even mijn hoed aan te raken. Ook tijdens het wachten voor een rood stoplicht deed ik dat een aantal keer naar de automobilisten om mij heen. Totdat er een specifieke BMW was die maar om de bus heen bleef rijden. Toen kreeg ik later die dag een telefoontje van het hoofdkantoor. Er was een klacht tegen mij ingediend omdat iemand dacht dat ik geen echte chauffeur zou zijn! Er zijn namelijk weinig chauffeurs die met een hoed op rijden en iedereen gedag zeggen.

Het is belangrijk om jezelf te kunnen zijn en dat te kunnen uiten. Maar ik merk dagelijks hoe vreemd veel mensen dat vinden. Er zijn zat mensen die mij maar een rare vogel vinden!

Levensmotto
Ik heb veel meegemaakt in mijn leven. Zo heb ik veel verschillende plekken in de wereld gezien en gewerkt met veel verschillende mensen. Ook heb ik voldoende relaties gehad waar ik veel van heb geleerd. Mijn levensmotto is “Zoek het kindje in je”. Iedereen is zo druk en rent van hot naar her. Maar waar blijf je zelf? Zorg altijd goed voor het kindje in je. Dan zit je lekkerder in je vel en daarmee de mensen om je heen ook!

Annick Oosterlee

Community Manager
Schiphol Real Estate
Bekijk profiel

0 reacties